Hyperarousal en hypoarousal beschrijven tegengestelde niveaus van fysiologische en emotionele activatie. Hyperarousal is een toestand van te hoge activatie, waarbij het zenuwstelsel overprikkeld is. Kenmerken zijn angst, prikkelbaarheid, rusteloosheid, woede, slapeloosheid en een verhoogde hartslag; het lichaam staat in een vecht- of vluchtmodus. Hypoarousal daarentegen is een toestand van te lage activatie, waarbij het zenuwstelsel onderprikkeld is. Dit uit zich in passiviteit, vermoeidheid, dissociatie, apathie, traagheid en emotionele gevoelloosheid, vergelijkbaar met een bevries- of terugtrekmodus. Beide toestanden liggen buiten de window of tolerance en ontstaan vaak bij trauma of langdurige stress, waardoor effectief functioneren bemoeilijkt wordt.